دلم شب گرد كـــــــوي عاشقان اسـت دلم مست رخ صاحب زمان اسـت
دلـــم زخمي تير و رنــــــــگ خون است نگاهم عمق صحراي جنون اســـت
در اين شــــــب ياد ياران كـــــــرده ام باز به شوق آهنگ هجرت كرده ام ساز
دلم خواهـــــــد چو آنان پر بگــــــــــيرم ســـــراغ از منزلي ديگر بگــــــــيرم
كنون خورشيد چشمم بي فروغ است تمــــــام حرف اين دنـــيا دروغ است
كنـــون روحــــــــــــــــم پر پـــــرواز دارد سراغ از آخرين ســـــــــــــــرباز دارد
خدايا بوي يوســـــــف آيد امشـــــــــب شمـــــــيم قتلـــگاه و بوي زينـــــب
خدايا رنگ چشـــــمم لاله گون گشـت صـــفاي سينه ام درياي خون گشت
شده عمــــــــــــــرم تباه و صرف دنيـــا ز كشـــــتي من فتــادم بين دريـــــــا
دلــــــــم حال و هواي جـــــــــــنگ دارد چه غــــوغا كوچه هاي تنــــــــگ دارد
دلم مست رخش گرديد امشــــــــــــب كه ابلــــيس دلم خوابيــــــده امشب
دلـــــــــــــم با ياد ياران خوگرفــــــــــته سراغ از يار نرگــــــــس بو گــــــرفته
چرا امشب دل تنــــــــگم شده تنـــگ؟ شهادت خواهد و حال شــــب جنگ
به ياد شاهــــــدان دشت مجـــــــــنون به ياد غسل شان با چشـــمه خون
چه شد وصـــــل ميان ما و يــــــــاران؟ چه شد نجواي آن شب زنده داران؟