این روزها یک عده بد جوری خوشحال هستند. انگار پسرخاله شان دارد از سربازی بر می گردد ... یا انگار به خواستگاری شان جواب بله داده اند... راستش را بخواهید من دلم شور می زند... حس می کنم بعد از سالها که با گرسنگی ساختیم ...با تنهایی ساختیم....با سیلی صورتمان را سرخ نگه داشتیم، نکند یک دفعه وا بدهیم ...
نه انشاالله که اینطور نیست...
انشاءالله دولت جدید می داند دارد چه می کند...انشاء الله می داند که بخاطر رفاه هر چه بیشتر مردم و نجات از مشکلات اقتصادی دارد چه بازی خطرناکی می کند...انشاءالله که می داند هر چه این سالها زجر کشیده ایم از همین کسانی است که امروز در فرودگاه به ما زنگ می زنند...انشاءالله همه ی این اتفاقات عزت مان را در دنیا بیشتر می کند و نشانه عقب گرد دشمنان است.
ما یاد گرفته ایم مرد روزهای سخت باشیم و جانمان همیشه کف دستمان باشد تا پرچم مان بالا باشد.
آقای روحانی عزیز، من هم اخلاقا ، روش شما رو دوست دارم و اهل حرف زدن هستم و لبخند های مقتدرانه را دوست دارم ...لبخندهایت را دوست دارم ، چون فکر می کنم حاصل اشک های مادران شهداست ...می دانم رزمنده هستی ...می دانم تا حالا روی حرف آقا نه نگفته ای ... انشاءالله خودتان مواظب خون شهدا و همرزمانتان هستید ...من فقط خواستم بگویم این گانگسترها هیچ وقت قابل اعتماد نیستند و دوست اخلاق و اعتدال و عدالت نخواهند شد...خدا کند خون دلها و تحمل روزهای سخت، ما را به این اقتدار رسانده باشد که حتی گانگسترها برای منافع خودشان هم که شده باشد با ما کنار بیایند...
دکتر، شما نماینده ملتی هستید که خیلی شهید داده است و درِ گوش خیلی از کوچه ها و میدانهایش ، اسم شهدا را اذان گفته اند .
لطفا از موضع عزت، اقتدار ، اخلاق و تدبیر طوری مذاکره کنید که پای اجنبی به خانه هایمان باز نشود و بچه های شهدا بیشتر از این ...
راستی وقتی دلیل نرفتن تان به ضیافت ناهار دبیرکل سازمان ملل را فهمیدم کیف کردم و کلی دعایتان کردم.... با خودم گفتم دکتر هنوز رزمنده است ....
دکتر..عزتت زیر سایه ولایت روزافزون...یا علی (ع)
