عقل ها ز انديشه اش ديوانه است... شمع او را عالمي پروانه است

ديده ي خلقت همه حيران اوست... کاروان عقل سرگردان اوست
در حريم عزت حي ودود... آفتاب و ماه و هستي در سجود
يک تجلي عقل را مجنون کند... واي اگر از پرده سر بيرون کند