آية الله صافي گلپايگاني(دام ظله):

جواب: گاه مي‌شود كه اشخاص مصيبت‌زده از شدّت تأثر از جا بر مي‌خيزند و مي‌روند و مي‌آيند و خود را مي‌زنند و فرياد مي‌كنند؛ اگر كسي در مصيبت حضرت سيدالشهدا سلام‌الله‌عليه كه اعظم مصائب است واقعاً چنين حالي پيدا كند، يا مثل تباكي چنين حالي را دارد نمي‌توان اين حالات را اهانت دانست. در اين موارد سليقه‌ها مختلف است؛ بحسب ازمنه و امكنه فرق پيدا مي‌كند و عرف عام را بايد ملاك دانست. آنچه لازم است اين است كه همه بر حفظ و شكوه و عظمت و حقيقت و وقار قدس و ملكوتي اين برنامه و نشان دادن كمال حزن و اندوه خود اهتمام نمايند.

خواهش ميکنم به ادرس زير هم بريد:

lhttp://ya-lasarat.ir و فلسفه هروله رو بخونيد.