با خنده اي كه عكس تو در بر گرفته است

ديوار خانه چهره ي ديگر گرفته است

بعد از تو برق شور و شعف را هجوم اشك

از چشم هاي خسته ي مادر گرفته است

بي شك شبيه كوچه ي ما ، كوچه هاي عرش

از نام پرشكوه تو زيور گرفته است

اينجا نماز چلچله ها را رو به دست توست

دستي كه رنگ غيرت حيدر گرفته است

چشمان من هميشه همينجا كنار توست

اينجا كه خاك بوي كبوتر گرفته است

« طاهره رستمي »