بنده اعتنايي ميکند و مي خوابد .

ü ملائکه من ببينيد من اين قدر ساده گرفتم اما بنده ي من «جيفة بالليل» است و خوابيده است . چيزي به اذان صبح نمانده است او را بيدار کنيد دلم برايش تنگ شده امشب با من حرف تزده است.

v خدايا دوبار او را بيدار کرديم دوباره خوابيد .

ü ملائکه من در گوشش بگوييد پروردگارت منتظر توست.

v پروردگارا باز هم بيدار نميشود.

اذان صبح را ميگويند...

هنگام طلوع آفتاب است... اي بنده ! بيدار شو نماز صبحت قضا مي شود .

خورشيد از مشرق سر بر مي آورد ...

خداوند رويش را بر مي گرداند ......

ملائکه من! آيا من حق ندارم با اين بنده قهر کنم؟!

التماس دعا-يا زهرا