مردم از خدا بترسید که چه بسیار آرزومند که به آرزوى خود نرسید ، و سازنده‏اى که در ساخته خویش نیارمید ، و گردآورنده‏اى که به زودى گردآورده‏ها را رها خواهد کرد و بود که آن را از راه ناروا فراهم آورد ، و حقى که به مستحقش نرساند ، از حرام به دست آورد و گناهش بر گردنش ماند . با گرانى بار بزه ، باز گردید ، و با پشیمانى و دریغ نزد پروردگار خود رسید . « این جهان و آن جهان زیانبار ، و این است زیان آشکار . » [نهج البلاغه]
شعر..

یک عمر دچار هر چه زشتی بودیم

طوفان زدگان نوح و کشتی بودیم

بدبختی ما یکی دو تا نیست ...ولی

گندم که نبود ما بهشتی بودیم



مهدی صفی یاری ::: یکشنبه 87/12/25::: ساعت 1:45 عصر نظرات دیگران: نظر