حضرت دید خیلی ناراحت و پریشون حاله ...
حارث چه ته ؟چرا پریشونی؟ دلیل ناراحتی ات چیه؟
یا علی دیشب یاد جان دادن و مرگ افتاده بودم ...یاد سرازیری قبر ..شب اول قبر ...سئوال و جواب نکیر و منکر...یاد فشار قبر...از دیشب خواب ندارم و غصه سختی جان دادن و قبر و حساب و کتاب بدنم رو می لرزونه ..
امیرالمومنین (ع) یه نگاه مهربون انداختن به حارث و لبخند زنان فرمودن : حارث یه سئوال دارم ...جان آقا بفرمایین...حارث شیعه من نیستی مگه ؟دوسم داری یا نه؟پیرو من هستی یا نه؟
فرمود آقا تنها افتخار عمرم همینه که محب و پیرو شما هستم ...علی (ع) فرمودن حارث حالا که شیعه منی اصلا به دلت غصه راه نده ...از قبر و جان دادن و سئوال و جواب نترس ...حارث بدون که وقت جوون دادن ..هنگام سرازیری قبر ، شب اول قبر ، تمام عقبات تا پل صراط ...من با شیعیانم همراه می شم ....دستشونو می گیرم و نمی ذارم بترسن و تنها باشن ...دیگه نترس و غصه نخور ..ما نم یذاریم محبانمون غریب بمونن ...
حارث غرق لبخند رضایت شد و یا علی گفت و بلند شد ...این شبها وقتی قرآن بر سر گرفتی و ده مرتبه گفتی الهی بحق علی ...یه بار هم بگو آقا من از تاریکی قبر می ترسم ..از تنهایی ..از فشار قبر ..از سئوالات قبر ...از جوون دادن ..از مرگ ..از حشر...شاید آقا اومدنو صدا زدن رفیقم نترس ...هستم و هواتو دارم ....بگو یا علی ...تا بگم لبیک...
الحمد لله الذی جعلنا من المتمسکین بولایه امیرالمومنین (ع)
