ران ملخی است هدیه به آستان سلیمانی اش

سراغ از من نمی گیرد مگر یک آه پنهانی

عجب دلتنگ بارانم در این شبهای طولانی

سکوت از شهر می بارد ، برایم هیچ راهی نیست

بجز یک مرگ تدریجی بجز شعری که می خوانی

خدا عمرت دهد امشب رفیقم گشته ای ای شعر

بدون تو چه می کردم در این شام پریشانی

تورا من دیده ام هر شب همین جا این حوالی ها

همین جا زیر این باران در این تکرار عرفانی

دلم را می برد هر شب غم عشق ات به طوفان ها

گهی سهراب سهرابم گهی مستی خراسانی

تمام لحظه هایم را گرفته موج چشمانت

رهایم کن رهایم کن از این کابوس حیرانی

قسم خوردم که تا هستم ، همین باشم همین عاشق

به آن خاطرکه میدانم به آن خاطرکه می دانی

                                   مهدی صفی یاری- اول آبانماه 86