چه انتظارعجيبي!
تو بين منتظران هم عزيز من چه غريبي!
عجيب تر كه چه آسان نبودنت شده عادت!
چه بي خيال نشستيم نه كوششي نه وفايي!
فقط نشسته وگفتيم : خدا كند كه بيايي!
از وبلاگم خوشتون مياد .يا حق.
