طلبه بودن خوبه
ولي اگر باشيم
در زمان ما طلبه يعني ظاهر طلبگي
و نه باطن طلبگي
طلبه از مطالبه و از طلب مي ياد
يعني طلب علم
پس من هم شايد طلبه باشم
چون دنبال علم مي رم خصوصا علم مذهبي
كه انسان رو به خدا نزديك كنه
ولي خود بيشتر مي دانيد كه كساني كه در اين لباس
مقدس درامدن
هواني نفس و خود بيني و خود را بهترين
و ديگران را بدترين و خود را فردي صالح و عالم
و خود را كسي مي دانند كه بايد اظهار نظر كند
و حتي شايد در كارهاي شخصي يك جوان نيز دخالت كند
كه خصوصا منظور من ظاهر هست
شايد جواني ظاهري مذهبي نداشته
ولي باور كنيد كساني رو مي شناسم
با همين ظاهر كه (نبايد البته زننده باشه) داره
تا اسم حسين رو مي شنوه بي اختيار اشك مي ريزه
و كساني رو مي شناسم با ادعاي معرفت و عشق
و غيره
قلبي مثل سنگ دارند
كه اگر امام حسين رو جلوش بيارند و باز سر ببرند هيچ
اشكي ازش جاري نمي شه
پير عشاق عجم مي گه
شيعه ي لا فتي الا علي بي سيف نيست
شيعه ي بي اشك از اين طيف نيست
عشق ات اما نيست تنها مدعي
در ره اش اشكي مداوم كن عطا
پس جوان ها از طلبه ها بدشون نمي ياد
بايد بگيد از طلبه مظهر ها
من استاد پناهيان رو از كودكي قبل از شهرت مي شناختم
و من غير از مجلس هاي ايشون پيش كسي ديگه اي نرفتم
ايشون واقعا سخراني اصيل است كه ادم وقتي خارج مي شه
احساس مي كنه عوض شده
نه كساني كه بالاي منبر زنده باد خروس و مثل مرغ بازي و جمجمه مي زنه و در همان حالت به عاشقان گير مي ده
با اينكه سابقه اش براي همه پيدا است
و ايشون محتوايي نداره كلام اش
ما از به ظاهر طلبه ها بسيار بدمون مي ياد
ولي از طلبه هاي اصيل كه انگشت شمار شدن
بسيار نيز دوستشان داريم
سگ هميشگي حضرت رقيه به كوري چشم دشمن هاش و دشمن هام
اگر قبول كنه
مرتضي عباس